de cursist

er zitten mensen rondom een tafel. ze heten vandaag cursist. ze willen leren schrijven,
zeggen ze. maar dat kan niet. zij weten dat alleen nog niet. iemand roert in een kopje. iemand
anders stelt een vraag. krijgen we huiswerk? ik loop naar de muur en sla een vlieg dood. ze
kijken elkaar aan. ze stellen meer vragen. hoe moet het, welke technieken zijn er, wat is de
bedoeling, geef ons een voorbeeld.
ik trek al mijn gedachten uit en hang ze over een stoel. ik mime pijn. dat kan ik heel goed
want er zijn dagen dat ik enkel besta uit pijn. pijn die naar de keuken loopt, tanden poetst,
mails opent en in slaap valt.
de cursisten gaan wat voorover zitten, eentje loopt rood aan. hoeveel letters? heeft het een
kleur? roepen ze. ik kijk ze lang aan en eet een appel. karel appel! schreeuwt iemand en ze
high fiven. dan vallen ze terug in hun stoel en sommigen maken een notitie. ik verscheur hun
notities. ik blaas bellen en laat ze de bellen kapot slaan. waarom, vragen ze, waarom moeten
we bellen kapot slaan? aarzelend lopen ze door het lokaal. ze worden bellen. ze zwellen
glanzend op en knappen op hun hoogtepunt.

Autora: Anne Büdgen

el estudiante

hay gente alrededor de una mesa. hoy en día se les llama estudiantes. quieren aprender a
escribir, dicen. eso no es posible. todavía no lo saben. alguien remueve una taza. otro hace una
pregunta. ¿tendremos deberes? camino hacia la pared y mato una mosca. se miran unos a
otros, hacen más preguntas, cómo se hace, qué técnicas hay, cuál es la intención, ponnos un
ejemplo.
saco todos mis pensamientos y los cuelgo sobre una silla. hago mímica del dolor. puedo
realizarlo muy bien porque hay días en los que solo estoy hecha de dolor. dolor que camina al
ir a la cocina, al cepillarse los dientes, abre correos electrónicos y se queda dormido.
los estudiantes se inclinan un poco hacia delante, uno se pone rojo. ¿cuántas letras? ¿tiene un
color? gritan. los miro a los ojos un buen rato y me como una manzana. karel appel! grita
alguien y chocan los cinco. luego se reclinan en sus asientos y algunos toman nota. rompo sus
notas. hago burbujas y dejo que se rompan. ¿por qué tenemos que reventar burbujas?
vacilantemente caminan por la clase, se convierten en burbujas, se hinchan de brillo y explotan
en su plenitud.

Traducció: Beatriz Pérez Sánchez

Tornar a la pàgina de l’Autora